Η προσαρμογή του μικρού παιδιού στο σχολείο

2kids

 

Η προσαρμογή του μικρού παιδιού στο σχολικό περιβάλλον, αποτελεί  μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Η ένταξή του στο νέο αυτό περιβάλλον σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια καινούργια φάση ζωής, όχι μόνο για το παιδί αλλά και για όλη την οικογένεια.

 

 Το παιδί βγαίνει από το στενό και απόλυτα προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον και κάνει τα πρώτα του βήματα σε μια μικρογραφία της κοινωνίας όπως είναι ο παιδικός σταθμός.  Κάθε αρχή είναι δύσκολη και κάθε παιδί βιώνει τις νέες συνθήκες με το δικό του μοναδικό τρόπο. Όλα τα παιδιά βιώνουν ως ένα βαθμό άγχος και ανησυχία. Κάθε αντίδραση του παιδιού είναι φυσιολογική και πρέπει να αντιμετωπίζεται με υπομονή και καλή συνεργασία των γονέων με τους εκπαιδευτικούς.

    Πολύ σημαντικό ρόλο στην ομαλή προσαρμογή του παιδιού παίζει ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η προετοιμασία του παιδιού από τους γονείς. Η πρώτη απομάκρυνση του παιδιού από το σπίτι είναι δύσκολη συναισθηματικά και για τους γονείς. Σε πολλούς μάλιστα δημιουργεί άγχος και ανασφάλεια. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει αυτό να το περάσουμε στα παιδιά μας. Τα παιδιά διαθέτουν μια εκπληκτική ικανότητα στο να αντιλαμβάνονται και να ανταποκρίνονται διαισθητικά στην ανάγκη των γονιών και να υποδύονται κάποιο ρόλο για να τους στηρίξουν. Μερικοί φόβοι μας μεταδίδονται ασυνείδητα. Παράδειγμα, αν μια μητέρα εκφράζει τους φόβους και τις ανησυχίες της συνεχώς μπροστά στο παιδί, χωρίς να το καταλαβαίνει εθίζει το παιδί να βλέπει το σχολικό περιβάλλον αρνητικά. Αντιθέτως οι γονείς πρέπει να προδιαθέτουν τα παιδιά τους θετικά για το νέο σχολικό περιβάλλον.

      Πρέπει λοιπόν, να δώσουμε χρόνο στο παιδί μας να γνωρίσει βαθμιαία το  σχολικό περιβάλλον κάτω από συνθήκες που νιώθει απόλυτα ασφαλές.

      Αποχαιρετάμε το παιδί μας με τρυφερότητα και αποφασιστικότητα. Έτσι του δείχνουμε εμπιστοσύνη.

      Συζητάμε μαζί του για το σχολείο, τη σημαντικότητά του.

      Σεβόμαστε τους φόβους του, του επιτρέπουμε να τους εκφράσει και το διαβεβαιώνουμε πως δεν θα αλλάξει τίποτα στη σχέση μας.

      Αποδεχόμαστε την δυσκολία του να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και δείχνουμε σεβασμό στους ρυθμούς και στις ιδιαιτερότητές του.

    Το στηρίζουμε να αυτονομηθεί – του επιτρέπουμε να αναλάβει πρωτοβουλίες, έτσι ώστε να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει πράγματα μόνο του και να αισθανθεί περήφανο.

    Είναι πολύ βοηθητικό να εξηγούμε εμείς οι γονείς στο παιδί μας, χωρίς να απολογούμαστε, τη διαδικασία που θα ακολουθήσει ( δηλ. ότι θα φύγουμε να πάμε στη δουλειά, ακόμη κι αν αυτή είναι οικιακά και ότι θα επιστρέψουμε πιο μετά για να το πάρουμε πάλι).

    Όταν παίρνουμε το παιδί από τον παιδικό σταθμό, θα είναι καλό επίσης να εκφράζουμε την χαρά μας που τα κατάφερε.

    Να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα του ύπνου ώστε το παιδί να συνηθίσει το πρωινό ξύπνημα.

    Το πρωί να το φροντίζουμε τρυφερά και ήρεμα, χωρίς βιασύνη και άγχος.

    Το μεσημέρι να του φερθούμε στοργικά, να του επιτρέψουμε να “ξεσπάσει” και να ενδιαφερθούμε για το πώς πέρασε.

     Καλό θα ήταν στην διαδικασία προσαρμογής να συμμετέχουν και οι δυο γονείς.

    Φυσικά, ακόμη κι αν όλα αυτά γίνουν με τον καλύτερο τρόπο, είναι πιθανό το παιδί να εκφράσει συναισθηματικές δυσκολίες και αντιδράσεις σε σχέση με τον αποχωρισμό του από τους γονείς και την προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον. Χρειάζεται από τη μεριά των γονέων υπομονή, σταθερότητα και όπως προανέφερα συνεργασία με τους παιδαγωγούς. Να καταφέρουμε να καλλιεργήσουμε μαζί τους μια σχέση εμπιστοσύνης και κατανόησης.

    Και για τους παιδαγωγούς, η περίοδος προσαρμογής των παιδιών στον παιδικό σταθμό είναι μια δύσκολη περίοδος. Η συμβολή τους στην ομαλή ένταξη του παιδιού είναι πολύ μεγάλη. Καλούνται να διαμορφώσουν το πλαίσιο υποδοχής και τη σχέση τους με το κάθε παιδί και ταυτόχρονα να καθησυχάσουν τους γονείς και να στηρίξουν και τους δυο σ’ αυτή τη μεταβατική φάση. Ταυτόχρονα έχουν ένα ρόλο παιδαγωγικό και χρειάζεται να συμβάλλουν με ένα τρόπο ουσιαστικό στην ψυχική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού. Οι περισσότεροι παιδαγωγοί μέσα από την ειδική εκπαίδευσή τους και την εμπειρία τους, μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν και τα παιδιά και τους γονείς.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η ένταξη του παιδιού στον παιδικό σταθμό είναι βίωμα διαδικασίας ζωής, αφού το παιδί στη ζωή του πολλές φορές θα κληθεί να κάνει αποχωρισμούς και προσαρμογές, ώστε να μπορεί να αυτονομηθεί. Ας είμαστε δίπλα του σ’ αυτή τη διαδρομή.

 

- Nevis C. Edwin (2007) . Θεραπεία Gestalt- Θεωρία και εφαρμογή. Εκδόσεις: Διόπτρα.

- Zinker,J.C.(1998). In search of good form. Gestalt therapy with couples and families. Cleveland, OH: Gestalt Institute of Cleveland Press.

We use cookies to improve our website. Cookies used for the essential operation of this site have already been set. For more information visit our Cookie policy. I accept cookies from this site.Agree